საუბრები ბიოლის ფონდში - საგარეო და უსაფრთხოების პოლიტიკა

ჰაინრიჰ ბიოლის ფონდმა, ახალი პროექტის "საუბრები ბიოლის ფონდში" ფარგლებში გამართა საჯარო დისკუსია თემაზე "საქართველო და ევროკავშირი - აღმოსავლეთის პარტნიორობის საერთო ხედვის ძიებაში".

თამარ ცხადაძის მოხსენება

მარინე ჩიტაშვილის მოხსენება

2016 წლის 16 მარტს ჰაინრიჰ ბიოლის ფონდმა უმასპინძლა საჯარო დისკუსკუსიას თემაზე "ეუთო საქართველოს მშვიდობიანი და დემოკრატიული განვითარებისთვის". დისკუსიის მომხსენებლები იყვნენ ბეტინა კადენბახი, გერმანიის ფედერაციული რესპუბლიკის ელჩი საქართველოში, დავით დონდუა, საქართველოს საგარეო საქმეთა მინისტრის მოადგილე, და სერგი კაპანაძე, საქართველოს რეფორმების ასოციაცია (GRASS).

როგორ გვხედავენ თავიანთ ისტორიულ და კულტურულ ნარატივებში ჩვენი გადასახედიდან არსებული გლობალური ისტორიის "შემოქმედნი" (დასავლეთი, რუსეთი)? რა ადგილს გვანიჭებენ და რატომ? როგორ ვხედავთ ამ კულტურულ-მენტალურ ორიენტირებში საკუთარ თავს?

რატომ ასცდა ევროპის სამეზობლო პოლიტიკა და მისი აღმოსავლეთის პარტნიორობა რეალობას? რამ გამოიწვია იმაზე მაღალი მოლოდინის შექმნა რიგის სამიტის მიმართ, ვიდრე შესაძლებელი იყო? რა შედეგები შეიძლება მოჰყვეს იმედგაცრუებას საქართველოსა და ევროკავშირის სხვა აღმოსავლელ პარტნიორებს შორის?

ნატო-საქართველოს ურთიერთობებს საფუძველი ჯერ კიდევ 1992 წელს ჩაეყარა, როდესაც საქართველო ჩრდილო-ატლანტიკური თანამშრომლობის საბჭოს შეუერთდა. ნატოში გაწევრიანების სურვილი კი საქართველომ 2002 წელს, პრაღაში გამართულ სამიტზე გამოთქვა.

თემით „ნატოსთან ინტეგრაცია და ტერიტორიული კონფლიქტების მოგვარების პერსპექტივები“ გახსნა ბიოლის ფონდმა საჯარო დისკუსიების ახალი სეზონი. საზოგადოებას საშუალება მიეცა პარალელურ რეჟიმში დაენახა ორი საკითხი - ნატოსთან საქართველოს ინტეგრაციასთან დაკავშირებული სიახლეები და ტერიტორიული კონფლიქტების მოგვარებასთან დაკავშირებული პრობლემები და შესაძლო პერსპექტივები.

არსებობს თუ არა  საზოგადოებაში მითები, კითხვები და სკეპტიციზმი ევროპასთან დაახლოების საკითხთან  დაკავშირებით და იწვევს თუ არა ევროკავშირთან ასოცირების ხელშეკრულების რატიფიცირება ქართულ საზოგადოებაში განსაკუთრებულ შიშს.

უკვე ათწლეულზე მეტია, საქართველოს მოსახლეობის უმეტესი ნაწილი და ხელისუფლებები ევროპულ ოჯახში გაერთიანებაზე დიდ იმედებს ამყარებენ. სამოქმედო გეგმაც იხვეწება და მიზნებიც უფრო ცხადი და მკაფიო ხდება.